Over LVW

Onder de naam 'Sint Jan - Licht, Vuur en Waarheid' organiseren de broeders van Sint Jan weekends en kampen voor jongeren, het liefst in het buitenland of op plaatsen in ons land waar het contact met de (nog) ongerepte natuur de jongeren kan helpen zichzelf en God te ontdekken. De naam 'Licht, Vuur en Waarheid' is door de deelnemers van het eerste kamp in 1993 zelf gekozen. Het zijn drie begrippen die in het Evangelie een belangrijke plaats innemen: Licht, als symbool voor de openbaring van Jezus Christus over wie Hij zelf is en wie wij zijn in Gods ogen; Vuur, symbool van de Heilige Geest, het vuur dat Jezus op aarde wil zien oplaaien, waarmee wij “de wereld in vuur en vlam zetten” (paus Johannes Paulus II op Tor Vergata, tijdens de Wereldjongerendagen in 2000); Waarheid, waar mijn verstand naar zoekt, omdat het ervoor gemaakt is, en waarvoor het zich opent wanneer het ja zegt op het aanbod van de Mensenzoon: “Alwie uit de waarheid is, luistert naar mijn stem” (Joh 18,37).

 

Rooms-katholiek 

Het uitgangspunt van Sint Jan - LVW is dus rooms-katholiek. Van de deelnemers wordt gevraagd dit te respecteren. Gebleken is dat ook jongeren zonder gelovige achtergrond veel aan de kampen hebben gehad. Er bestaat de mogelijkheid, maar zeker niet de verplichting, om aan de dagelijkse Mis en aanbidding deel te nemen. Van elke deelnemer wordt echter wel een actieve deelname verwacht aan de volgende 3 elementen:

​

1. In een natuurlijke en avontuurlijke omgeving uitdagingen aanpakken en leren doorzetten
Het fantasieleven van de jongeren van ons tijd wordt hevig uitgebuit en gemanipuleerd, hetgeen allerlei angsten tot gevolg heeft. De opdringerige cultuur van genot en gemak verstikt en ontbindt uiteindelijk hun eigen wil om te groeien of iets te bereiken. De eenvoudige en ruige natuur kan hun contact met de realiteit én hun doorzettingsvermogen weer herstellen en verstevigen.

2. Een scherpe verstandelijke vorming
Vaak beseffen de jongeren niet dat ze gemanipuleerd worden, of weten ze niet hoe ze zich ertegen moeten weren. Wij willen ze helpen om hun onderscheidingsvermogen te scherpen, zodat ze zelf tot een helder inzicht kunnen komen in allerlei zaken waarmee ze geconfronteerd worden en hun eigen oordeel naar waarheid kunnen vormen. En dan kunnen ze de échte liefde ontdekken die zin geeft aan hun leven. Van daaruit zullen ze vastberaden keuzes kunnen maken en trouw blijven. Want ook al is er in materiële zin geen oorlog, onze jongeren zijn de inzet van een hevige geestelijke strijd. De beste verdediging - zo niet de enige - is de waarheid. Vrijheid is nooit kosteloos, er wordt altijd een hoge prijs voor betaald. Zo moet iedere generatie de vrijheid opnieuw veroveren. Daarvoor is een realistische verstandelijke vorming is onontbeerlijk.

Deze verstandelijke vorming is geen catechese in schoolse zin. Voor een echte geloofsvorming is het nodig eerst goed de vragen te ontdekken, waar uiteindelijk het geloof een antwoord op geeft. Want de overmachtige moderne wetenschap en techniek pretenderen op alles een antwoord te geven en overal een oplossing voor te hebben, maar ze verduisteren daardoor steeds meer het zicht op de werkelijke levensvragen. Als het lijkt alsof er voor het geloof geen plaats meer is in onze wereld, dan komt dat omdat de belangrijkste vragen niet meer gesteld mogen worden! Pas als die vragen weer duidelijk zichtbaar zijn, kan het antwoord dat de openbaring ons aanbiedt in alle nuchterheid en helderheid bekeken worden. En dan kan Jezus écht als Messias gekozen worden in een persoonlijke vriendschap. Zo valt ook te begrijpen hoe wij geheel openstaan voor jongeren die niet geloven. We richten ons tot de meest natuurlijke menselijke dorst naar waarheid en wijsheid. Deze openheid is geheel in overeenstemming met het Evangelie. We citeren tenslotte uit het Tweede Vaticaans Concilie: "De verstandelijke aard van de menselijke persoon komt tot volmaaktheid - en ze moet dit ook - door de wijsheid, die in de geest van de mens met zachte hand het verlangen wekt om het ware en het goede te zoeken en te beminnen..." (Gaudium et Spes, 15).

3. In een gemeenschap een eigen bijdrage leveren en zich persoonlijk inzetten
Het heeft in de Katholieke Kerk van ons land nooit ontbroken aan inzet, trouw en offerbereidheid. Maar onze Kerk is wel nogal eens geestelijk weerloos gebleken tegenover grote beproevingen, van binnenuit of van buitenaf. Kwam dat door een gebrek aan diepgang? Of door een te sterk collectivisme en activisme waardoor de persoonlijke liefde en keuze verloren gingen? Hoe dan ook, die geestelijke weerloosheid lijkt nu gemeengoed te zijn geworden van de hele samenleving. Het individualisme en de bewust gekozen onverschilligheid lijken een diepliggende wanhoop te verdringen. Anderzijds is er de bekoring om in de collectieve knusse nestwarmte van een groep te vluchten. Maar voor wie echt wil groeien, als mens en als kind van God, is die knusheid uiteindelijk benauwend. Een veeleisende omgeving, waar ieder door zijn eigen belangeloze bijdrage de gemeenschap moet bouwen is een moeilijke maar mooie leerschool. Er is een lange weg af te leggen voor wie steeds meer in waarheid wil leven en handelen. Een veeleisende vorming, die wordt aangeboden om daarbij te helpen, is ons teken van liefde en vertrouwen.